അതിജീവനത്തിന്റെ സൗഹൃദ പാത

കാലമിനിയുമരുളും വിഷുവരും വര്ഷം വരും തിരുവോണം വരും പിന്നെയൊരു തളിരിനും പൂ വരും കായ് വരും അപ്പോൾ ആരെന്തും എന്തെന്നും ആർക്കറിയാം...!!

വൈശാഖിന്റെ ആ കവിത ചൊല്ലി കഴിഞ്ഞതും ചുറ്റും നിറഞ്ഞ കരഘോഷമായിരുന്നു...!!

ഡാ പിന്നെ വിഷു വന്നാലും തിരുവോണം വന്നാലും പെരുന്നാൾ വന്നാലും നമ്മൾ നമ്മളെത്തന്നെ ആയിരിക്കണം വഴിവിട്ടു പോയി കളഞ്ഞാക്കല്ലേ ആരും....കൂട്ടത്തിൽ ലീഡർ ആയ ഹരി പറഞ്ഞു...!!

അങ്ങനെ പോകാൻ പറ്റോ എന്റെ അരികുട്ടാ, ഈ കോളേജിലേക്ക് വന്നപ്പോ ഒറ്റക്കായിരുന്നു എങ്കിലും ഇപ്പൊ ഹൃദയത്തിനു ചുറ്റും നല്ല ആൾതാമസം ഉണ്ട് നന്ദിനി ഒരു ചിരിയോടെ ഹരിയൊക്കെ നോക്കി

ആൾതാമസം ഒക്കെയുണ്ട് പക്ഷെ അവസാനം നിന്റെ അച്ഛൻ കോൺട്രാക്ടർ സുരേന്ദ്രൻ ഈ ആളുകളെയൊക്കെ ഒഴിപ്പിച്ചു അവസാനം എന്തെങ്കിലും അമേരിക്കകാരന് ഈ ഹൃദയോം ചുറ്റുമുള്ള സ്ഥലോം എഴുതികൊടുക്കാതിരുന്നാമതി കൂട്ടത്തിലെ ഹാസ്യസാമ്രാട് വിജിലേഷ് നന്ദിനിയെ നോക്കി നോക്കി പറഞ്ഞു...!!

നീ പോടാ വാൽമാക്രി നന്ദിനി തിരിച്ചടിച്ചു,

അതേയ് മൂന്നുവർഷം ഇങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെ അല്ലെ പറഞ്ഞു നടന്നേ ഇനി ഈ വിടപറയുന്ന നിമിഷത്തിൽ ഇച്ചിരി സ്നേഹമായിട്ടൊക്കെ സംസാരിക്കാം കേട്ടോ നന്ദിനിയോടായി ഹരി പറഞ്ഞു, അത് കേട്ടതും നന്ദിനി ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു ,സ്നേഹം എന്ന് പറഞ്ഞപോഴാ ഓർത്തെ നമ്മുടെ റൊമാൻസ് രാജകുമാരൻ എന്താ ഒന്നും പറയാത്തെ..??

പറഞ്ഞപോലെ ഡാ വിഷ്ണു നീ എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാതെ...??

അതുകേട്ടപ്പോഴേക്കും ചേർത്തുപിടിച്ചിരുന്ന കൈവിരലുകൾ പതിയെ അകന്നു...അവൻ പതിയെ എഴുനേറ്റു..താഴേക്ക് നോക്കി..അവിടെ തൊട്ടടുത്ത അവൻ ചേർത്തുപിടിച്ചിരുന്ന കൈകൾ പുറകിലേക്ക് മാറ്റി അവൾ..ചാരുലത...തന്റെ ചാരു...മൂന്നു വർഷത്തെ ഏറ്റവും വലിയ സമ്പാദ്യം...!!

അതേയ് അളിയാ നിന്റെ ബേസ്ഡ് ഫ്രണ്ടിന്റെ അടുത്ത് ഇരിക്കുമ്പോ നിനക്ക് പിന്നെ ആരേം വേണ്ടാന്ന് അറിയാം എന്നാലും ഇന്ന് നമ്മളുടെ ഈ കോളേജിലെ ലാസ്‌റ് ഡേ ആണ് അതുകൊണ്ടു എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ പറയെടാ

വിഷ്ണു ഒരു ചെറിയ പുഞ്ചിരിയോടെ ചാരുവിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു.. മനസ്സിൽ പല കോണുകൾ ഉണ്ടെന്നും അവിടയൊക്കെ പലരെയും പ്രെതിഷ്ഠിക്കാം എന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞത് ഇവിടെ വന്നപ്പോഴാണ്..വര്ണക്കടലാസുകളിൽ മാത്രം കണ്ട കളർ ഞാൻ നേരിട്ട് കണ്ടത് ഈ ക്ലാസ്സിലാണ്..ഇപ്പൊ എനിക്കൊരു ലോകമുണ്ട് ആ ലോകത്തിൽ നിങ്ങൾ എല്ലാവരും ഉണ്ട്...പിന്നെ ഇവിടന്നു എനിക്ക് കിട്ടിയ ഏറ്റവും വലിയ സമ്പാദ്യം ചാരു തന്നെയാണ് നിങ്ങള്ക്ക് അത് നന്നായറിയാം..അതുകൊണ്ടു പലരോടും ഒരുപാടൊന്നും അടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല എല്ലാവരും ക്ഷമിക്കണം..പിന്നെ ആരേം മറക്കില്ല ഒരിക്കലും ...!!

വിഷ്ണുവിന്റെ വാക്കുകൾ കഴിഞ്ഞപ്പോ ആ ക്ലാസ്റൂമിൽ തികഞ്ഞ നിശബ്ദത...പെട്ടെന്ന് അതൊഴിവാക്കാൻ ഹരി പറഞ്ഞു ചാരു..നീ എന്താ ഒന്നും പറയാത്തെ..??

വിഷ്ണുവിന്റെ കൈയിൽ തന്റെ നഖം കൊണ്ടൊന്നു അമർത്തിയിട്ടു ചാരു എഴുനേറ്റു എന്നിട് പറഞ്ഞു '' ഞാൻ എന്താടാ പറയാ ഹരി, ഈ ദിവസം ഒരിക്കലും തീരല്ലേ എന്നാണു എന്റെ പ്രാർത്ഥന, ഇന്ന് ദാ ഇപ്പൊ നിങ്ങളുടെ എല്ലാവരുടേം നടുക്ക് ഇരിക്കുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ഒരു സുഖമുണ്ട് അത് നാളെ എന്റെ വീട്ടിൽ ഒറ്റക് ഇരിക്കുമ്പോ എനിക്ക് കിട്ടില്ല...ഈ ക്ലാസ്സിലേക്ക് വരുമ്പോ ഒരു സന്തോഷമുണ്ടായിരുന്നു..നമ്മുടെ പല നല്ല നിമിഷങ്ങളും ഇപ്പോഴും എന്റെ മനസ്സിൽ ഉണ്ട്..,നമ്മള് പോയ ട്രിപ്പുകൾ, നമ്മുടെ NSS ക്യാമ്പുകൾ, ക്ലാസ് കട്ട് ചെയ്തു കണ്ട സിനിമകൾ, ഡാ ഹരി നമ്മുടെ വഴക്കു, വാൽമാക്രി വിജിലേഷിന്റെ കുസൃതികൾ, എല്ലാം എല്ലാം എന്റെ മനസിലുണ്ട്..എന്നും ഉണ്ടാകും..പ്ളീസ് കീപ് ഇൻ ടച്ച്...!!

ചാരു അതും പറഞ്ഞു കണ്ണ് നിറഞ്ഞു ഇരുന്നപ്പോൾ വിഷ്ണു അവളുടെ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു

ഡീ നന്ദിനി നമുക് ആ പാട്ടൊന്നു പാടാം എല്ലാരും ചേർന്ന്....വിജിലേഷ് നന്ദിനിയോട് ചോദിച്ചു

നന്ദിനി നടന്നു വന്നു അവന്റെ അടുത്തിരുന്നു, എന്നിട് അവന്റെ കൈ ചേര്ത്തുപിടിച്ചിട്ടു മൂളി തുടങ്ങി..!!

'' മലർക്കിളി ഇണയുടെ തളിരണിക്കൂട്ടിൽ നിന്നൊരിക്കലും പിരിയില്ല നമ്മൾ ,
ഇനി ഒരിക്കലും പിരിയില്ല നമ്മൾ...!!

ആ പാട്ടിനൊപ്പം തല ചലിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു എല്ലാവരും കൂടെ ചേർന്ന് പാടിയപ്പോ വിഷ്ണു പെട്ടെന്ന് എഴുനേറ്റു പുറത്തേക്കു നടന്നു...ചാരുവിനു ഒന്നും മനസിലാകാതെ പുറത്തേക്കു നോക്കി..അപ്പോഴും ചുറ്റും ഉള്ളവർ പാടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു..!!

'' കാണുമ്പോൾ തോന്നും മിണ്ടാൻ ഒരു വാക്കു ആരുമാരും അറിയാതോരുവാക്കു...''

അത് കേട്ടപ്പോ ചാരുവും എഴുനേറ്റു പുറത്തേക്കു നടന്നു...വിഷ്ണുവിനെ കാണുന്നുണ്ടായില്ല...എന്തോ ആലോചിച്ചു പിന്നെ ധൃതിയിൽ ആ മഹാഗണി മരത്തിന്റെ ചോട്ടിലേക്കു നടന്നു...പ്രതീക്ഷിച്ചപോലെ വിഷ്ണു അവിടെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട് ദൂരേക്ക് നോക്കി...അവൾ അവന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു...അവന്റെ കൈയിൽ കൈ ചേർത്തുപിടിച്ചു...!!

അവനപ്പോഴും നോട്ടം മാറ്റിയിട്ടില്ല..അവൾ ആ കൈത്തണ്ടയിൽ ഒന്നൂടെ അമർത്തി..അപ്പോഴും മാറ്റമില്ല...!!

ഡാ..എന്താടാ..???

അവസാനം അവൾ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു...!!

അവൻ ആ നോട്ടം തല തിരിച്ചു അവളിലേക്ക്‌ നോക്കിയിട്ടു പറഞ്ഞു

ചാരു..ഇന്നുവരെ ഒരു ലക്‌ഷ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു...നാളെ..നാളെ എന്താ,,ഞാൻ ഒറ്റക്കായി പോലെ

വിഷ്ണു എന്താടാ ഇങ്ങനെ..നിനക്കു ഞാൻ ഇല്ലേ..എപ്പോ വേണമെങ്കിലും വിളിക്കാല്ലോ മിണ്ടല്ലോ പിന്നെന്താ??

ഇല്ല ചാരു വിളിയൊക്കെ കുറയും മിണ്ടുന്നതൊക്കെ കുറയും നീ എന്നെ മറക്കും

അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞത് അവളുടെ കൈ വിരലുകൾ ആയിരുന്നു അവന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ അമർത്തികൊണ്ട് അപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ താഴേക്ക് വന്നിരുന്നു

ചാരു സോറി ഞാൻ,,പിന്നെ എന്റെ വെഷമം കൊണ്ട്...നീ കരയെല്ലേ

അവൾ കരഞ്ഞുകലങ്ങിയ മുഖത്തോടെ അവനെ നോക്കി എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു '' അത്രക്കും ഉള്ളോട ഞാൻ...നിന്നോട് പറയാത്ത എന്ത് കാര്യ എനിക്ക് ഉള്ളത്..എന്റെ വീട്ടുകാരേക്കാൾ മേലെയെല്ലേ നിന്നെ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചത് എന്നിട്ടും...!!

അയ്യോ ചാരു സോറി നീ എന്നോട് ക്ഷമിക്കു..ഞാൻ അങ്ങനൊന്നും ഉദ്ദേശിച്ചല്ല...പ്ളീസ്

അവൾ കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു '' ഉം ഇപ്പോന്താ നിന്റെ പ്രശ്‍നം

ഐ വിൽ മിസ് യൂ ചാരൂ

മിസ് യൂ ടൂ വിഷ്ണു...ബട്ട് എന്താ ചെയ്യക ഇതൊരു വിധിയാണ് ഇതിനെ അതിജീവിച്ചേ പറ്റൂ...!!

എനിക്ക് പറ്റും ചാരു നീ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടെങ്കിൽ...!!

ഞാൻ നിന്റെ കൂടെയുണ്ടല്ലോ പിന്നെന്താ..???

അങ്ങനെയല്ല...!!

പിന്നെ...പിന്നെങ്ങനെ....!!

പെട്ടെന്ന് അവിടേക്കു ഒരു കിഴക്കൻ കാറ്റ് ആഞ്ഞു വീശി ആ മഹാഗണി മരത്തിന്റെ ചില്ലകൾ മെല്ലെയൊന്നു ആടി..ഭൂമിയെ പ്രണയിച്ചു പുൽകാൻ കാത്തിരുന്ന പോലെ ഇലകൾ താഴേക്ക് പതിച്ചു...!!

ആ കാറ്റിൽ അവളുടെ മുടി പാറി പറന്നു അത് നോക്കി വിഷ്ണു പറഞ്ഞു

ചാരു നീ ഇപ്പൊ എന്റെ ശരീരത്തിലെ ഒരവയവം പോലെയാണ് നീ എന്നിൽ നിന്നും പോയാൽ ഞാൻ ഒരു പക്ഷെ....??

വിഷ്ണു നിന്നെ ആദ്യം പരിചയപെട്ടപ്പോ ഞാൻ പറഞ്ഞത് ഓർക്കുന്നുണ്ടോ നിന്റെ നിഷ്കളങ്കത ആണ് എനിക്ക് എന്നെക്കാൾ ഇഷ്ടം എന്ന് പക്ഷെ ഇപ്പൊ അതെവിടെയോ നഷ്ടമാകുന്നുണ്ടോ എന്നൊരു തോന്നൽ

ചാരു ഞാൻ എനിക്ക് നിന്നെ....

മതി വിഷ്ണു നിർത്തു...വേറെ ആര് അത് പറഞ്ഞാലും നീ അത് പറയരുത് കാരണം ഈ കോളേജിൽ ആരുടെ മുന്നിലും എനിക്ക് അഭിമാനത്തോടെ പറയാൻ പറ്റുന്ന ഒരേ ഒരു പേരാണ് നീ..എന്റെ വീട്ടുകാർക്ക് എന്നേക്കാൾ വിശ്വാസം നിന്നെയാണ് വിഷ്ണു..ആ നീ

ചാരു എനിക്ക് ഇന്ന് മാത്രമേ അങ്ങനെ..അതും നീ നഷ്ടപെടുമെന്നോർത്തപ്പോ...!!

വിഷ്ണു എനിക്കും നിനക്കും ഇടയിൽ സൗഹൃദത്തിന്റെ സുന്ദരമായ ഒരു മേൽപാലം ഉണ്ട് താഴെ ആർത്തിരമ്പുന്ന പ്രണയത്തിന്റെ കടലും ഉണ്ട്...ഇതുവരെ നമ്മൾ ആ പാലത്തിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചു..എനിക്ക് നിന്നെ ഒരുപാടു ഇഷ്ടമാണ്, ബഹുമാനമാണ്, ആരാധനയാണ്, പക്ഷെ എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കൽ ഞാൻ ആ കടലിലേക്ക് വീണാൽ ഈ ബന്ധവും പലർക്കും പറഞ്ഞു നടക്കാൻ തക്ക വിഷയം ആകും..സ്നേഹ കൂടുതലും, ഈഗോയും പൊസ്സസ്സീവെനീസും എന്നെങ്കിലും നമുക്കിടയിൽ പടി കേറി വരും...എന്തിനു ഇപ്പൊ നമ്മൾ അനുഭവിക്കുന്ന ഈ സ്വന്തന്ത്ര്യം പോലും നമ്മുക്ക് ഇല്ലാതാകും...അതിനേക്കാൾ എത്രയോ നല്ലതല്ലേ അതിരുകളില്ലാത്ത നമ്മുടെ ഈ സൗഹൃദം...ഇപ്പൊത്തന്നെ ഏത് പാതിരാത്രിയിലും നിന്റെ ഒപ്പം നടക്കാനും നിന്റെ അടുത് കിടക്കാനും എനിക്ക് പറ്റും ഒരു സംശയം പോലുമില്ലാതെ പക്ഷെ എന്റെ മനസ്സിൽ മറ്റൊരു വികാരം വന്നാൽ എനിക്കതു സാധിക്കില്ല..എനിക്കൊരു പ്രണയം സിമ്പിൾ ആയി അനുഭവിക്കാൻ പറ്റും പക്ഷെ നിന്നെ പോലെ ഒരു സുഹൃത്തിനെ എനിക്കിനി ഒരിക്കലും കിട്ടില്ലെടാ...ഞാൻ എങ്ങനെ അത് നഷ്ടപ്പെടുത്തും..നീ പറ അവൾ അവന്റെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ചു കരഞ്ഞു..!!

അവളുടെ തല തട്ടി മാറ്റി വിഷ്ണു ഒരടി മുന്നോട്ടു വെച്ചു എന്നിട്ടു ദൂരേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു

നീ മീശപുലിമലയിലെ മഞ്ഞു വീഴുന്ന കണ്ടിട്ടുണ്ടോ, ഇടുക്കിയിലെ ഡിസംബറിലെ തണുപ്പിൽ ഇറങ്ങി നടന്നിട്ടുണ്ടോ, ഇലവീഴാ പൂഞ്ചിറയിലെ ടോപ്പിൽ കേറി മേഘങ്ങളോട് സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ടോ?? ഇല്ലെങ്കി റെഡി ആയിക്കോ..ഞാൻ എന്റെ ബൈക്ക് ആയിട്ട് വരാം....അങ്ങനെ ഇപ്പൊ എനിക്ക് നിന്നെ മിസ് ചെയ്യണ്ട, നിന്റെ സൗഹൃദം മിസ് ചെയ്യാൻ തത്കാലം എനിക്ക് മനസില്ല...!!

അവൾ അത്ഭുതത്തോടെ അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി..അവൻ കണ്ണുകൾ മെല്ലെ അടച്ചു ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു '' ചിലതു നേടിയെടുക്കുന്നതിനേക്കാൾ വേണ്ടാന്ന് വെക്കുന്നതിലാണ് മഹത്വം, അതാകുമ്പോ ഒരു സുഖമുള്ള ഓർമയായി എന്നും ഓർക്കാല്ലോ...!!

അതിനു മറുപടിയായി ചാരു അവന്റെ കൈ ചേർത്തുപിടിച്ചു ആ ക്ലാസ് റൂമിനു നേരെ നടന്നു..അതിനടിയിൽ പതിയെ അവൾ പറഞ്ഞു '' ഒരിക്കൽ ഈ സ്വാതന്ത്ര്യം ഒക്കെ മടുത്തെന്നു തോന്നുമ്പോ ഞാൻ പറയും കേട്ടോ അന്ന് എന്നും മീശപുലിമലയിലൊക്കെ പോകാൻ ഒരാളെ നിനക്ക് കൂട്ടിനു ആവശ്യമുണ്ട് എന്ന് തോന്നുകയാണെങ്കിൽ എന്നേം പരിഗണിക്കണം...പക്ഷെ അന്നും ആദ്യം നീ എന്റെ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ഫ്രണ്ട് ആയിരിക്കണം...!!

അത് കേട്ടപ്പോ വിഷ്ണു ചാരുവിനെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു...ആ ചിരിക്കപ്പുറം ഒരു ബാക്ക്ഗ്രൗണ്ട് സ്കോർ പോലെ ആ ക്ലാസ്റൂമിൽ നിന്നുള്ള അവസാന പാട്ടു ഒഴുകിയെത്തി...!!

മനസിന്‌ മറയില്ല സ്നേഹത്തിന് അതിരില്ല
ഇനി നമ്മൾ പിരിയില്ല '' We are Friends ''